Ter land ter zee en in de lucht

Ja, ik weet wat jullie nu denken. Daar is ze weer. Heeft ze niks beters te doen daar? Nou, jawel dus. En zelfs zulke gave dingen dat ik niet kon wachten om jullie dat te vertellen...

Jullie kennen het wel. Ter land, ter zee en in de lucht. Het programma waarbij mensen zich op een vrij bijzondere manier over land, over water en door de lucht vervoeren. Nou, de afgelopen drie dagen op rij(!) hebben wij onze eigen ter land, ter zee en in de lucht gehad. Op een vrij bijzondere, fantastische, bizarre, adrenalinevolle en gave manier! Na jullie na de laatste blog in het ongewisse te laten over onze gletsjer hike kan ik jullie met mijn allergrootste plezier mededelen dat hij de dag daarna eindelijk door ging! 18 januari was het zover, we konden de gletsjer op! Na een tijdje gewacht te hebben was het tijd om onze gear (waaronder crampons wat een soort spikes zijn voor onder onze hikeboots) uit te zoeken en op weg te gaan naar de helikopter. Na 5 minuten landden we dan eindelijk op de langste gletsjer van nieuw zeeland. Meteen zag je al het mooie blauwe ijs dat je verwacht op een gletsjer te zien. Drie uur lang zijn we over het ijs, tussen het ijs, onder het ijs en zelfs door het ijs heen gelopen en gegleden. Na volop van het ijs (en eindelijk een lekker zonnetje!) te hebben genoten, was het tijd om weer terug naar begane grond te gaan en ons schoeisel van de afgelopen paar uur weer in te leveren. Absoluut het wachten waard! Na het 'ter land' was het tijd voor 'ter zee'! Nog weer een stukje gaver dan de 'ter land'. Dit vond plaats in kaikoura. Hier zijn we een halfuurtje met een boot de zee op te gaan om, jawel, te zwemmen met een groep van 150 wilde dusky dolfijnen! Een soort acrobaten in het water die springen en flips en salto's maken tot ze er bij neervallen (letterlijk en figuurlijk). Hier mochten wij dus tussen zwemmen. Zo ontzettend gaaf! Ongelooflijk. Ze zwemmen onder je langs, naast je en over je heen. Ze komen overal vandaan! Omdat het wilde dolfijnen zijn zwommen ze steeds weer een stuk weg. Om hun interesse te houden vaarden we steeds weer achter hun aan en gingen we vijf keer het water weer in en uit en konden we iedere keer weer genieten van deze fantastische en bizarre ervaring. Na onze wetsuits, waarvan je zou denken dat ze voor de zuidpool gemaakt zijn (bodysuit, jas en hoofddeksel), uitgetrokken te hebben zijn we met een rotvaart richting abel tasman national park gereden. Maar niet nadat onze tijd in kaikoura afgesloten was met een (per ongelukke) stop langs de snelweg bij een zeehonden kolonie van wel 100 zeehonden waarvan de helft jonkies waren! Super schattig en heel leuk om te zien! Maar goed, dit stelde eigenlijk nog maar weinig voor nadat het de dag daarna tijd was voor 'en in de lucht'. Want geloof het of niet, maar chantal en ik zijn allebei uit een vliegtuig gesprongen!! Nadat onze nerveusiteit in twee uur wachten al zover was opgebouwd dat wij, met het meisje die bij ons in het vliegtuig zat, helemaal gek werden, was het eindelijk tijd om ons met zn tienen in een vliegtuigje van nog geen 6 vierkante meter te persen waardoor ik lekker knus op schoot mocht zitten bij mijn tandemmaster met een andere tandemmaster tussen m'n benen (en nee dit waren geen leuke jonge superknappe mannen..). Je kan je voorstellen dat dit niet echt behulpzaam was voor het onder controle houden van onze zenuwen.. Dit werd nog erger toen er ook nog een zuurstofmasker aan te pas kwam voor ons allemaal waarna het net leek alsof we met z'n allen opgesloten zaten in een koelcel in een ziekenhuis en uit vriendelijkheid nog wat zuurstof toegediend kregen. Maar na een klim van 16500 feet en 25 minuten was het zover (net op tijd ivm de wagenziekte/vliegziekte)! We mochten! We mochten onszelf uit een vliegtuig gooien (of eigenlijk laten gooien aangezien je zelf op dat moment zo letterlijk stijf van angst bent dat je nauwelijks nog kan bewegen) om vervolgens met een snelheid van 200 km per uur uit de lucht te vallen (ik krijg serieus weer kriebels nu ik dit schrijf en er weer aan denk). Maar altijd blijven lachen!! En ik geloof dat ik dit ook serieus de hele tijd heb gedaan. Maar hoe kan ik ook anders wanneer je tandemmaster het idee heeft dat je zo fantastisch stoer bent en het allemaal wel prima vind dat hij bedenkt om een salto te maken dwars door een wolk letterlijk een tiende van een seconde nadat je het vliegtuig uit bent gegooid... Hoe vet!! Na weer uitgeklapt te zijn na m'n half dubbel geklapte houding tijdens de salto hing ik weer in een semi natuurlijke houding en had ik een super uitzicht over het gebied die je serieus na je sprong alweer bent vergeten. Tijdens de vrije val ben je zo bezig met wat je aan het doen bent en te lachen naar je cameraman dat dit veel te snel gaat (werkelijk 70 seconden, voor mijn gevoel 5 seconden). Maar zelfs toen mn bril bijna van mijn hoofd vloog genoot ik van elk moment! Zo gaaf!! Na 70 seconden was het tijd om de parachute uit te doen. Dit is eigenlijk het tweede wauw moment in 1 sprong. Dit is het moment dat je volledig kan genieten van de omgeving, je alles in je op kan nemen, je begeeft in het meest stille en serene moment dat je je kan bedenken en ooit zal meemaken (je hoort letterlijk niks) en tegelijkertijd zelfs nog een beetje kan kletsen met je tandemmaster. Fantastisch! Na, blijkbaar, 5 minuten (voor mn gevoel 30 seconden) was het tijd om te landen en mijn hele sprong te overdenken en te beseffen hoe gestoord je eigenlijk bent om uit een vliegtuig te springen en jouw leven volledig in handen te geven van iemand die je niet kent.. Bizar! Maar ik zou het zeker weten weer doen! Je weet wat ze zeggen, YOLO(voor de ouderen onder ons, you only live once)! Goed. Ik ga weer op adem komen na deze drie fantastische momenten en waarschijnlijk momenten die ik me m'n hele leven zal herinneren en zal waarschijnlijk aan het einde van mijn tijd in nieuw zeeland mijn volgende en laatste blog schrijven over het meest fantastische land wat ik tot nu toe heb gezien of als jullie geluk (of pech, moeten jullie weer iets lezen) hebben komt er nog eentje tussen. Maar in ieder geval...

Tot snel!





© 2014 Microsoft
Gebruiksrechtovereenkomst
Privacy en cookies
Ontwikkelaars