Wow en Wauw

Allereerst mijn oprechte excuses voor dit late bericht. Het is hier in het hele hele verre oosten namelijk lastig om zowel goed als gratis Wifi te krijgen. Maar.. geen smoesjes.. Het heeft te lang geduurd! Sorry!

Maar goed, nu over op (hopelijk) wat interessanters. Als eerste zal ik even mijn titel uitleggen. Voor mij zijn 'wow' en 'wauw' twee woorden die het beste omschrijven wat deze inmiddels alweer 2,5 week met mij hebben gedaan, ookal hebben ze in dit geval voor mij een totaal verschillende betekenis. Laat ik beginnen met 'wow'. Vanaf het moment dat ik in de auto zat tot op dit moment van schrijven heb ik in een rollercoaster van emoties gezeten. Ik denk dat ik vrijwel alle emoties in deze korte 2,5 week heb gehad. Geluk, verdriet, angst, gemis, vrolijkheid, boosheid en ga zo maar door. Voordat ik op reis ging had ik nooit kunnen denken dat zo'n reis zoveel met je doet. En hier zit ik dan, op bed in een (vrij vies, maar dat doet nu even niet ter zake) hostel midden in Melbourne, me te realiseren hoeveel je in zo'n korte tijd mee kan maken zowel fysiek en emotioneel. Gelukkig winnen de mooie en goede momenten het absoluut van de slechte momenten en leer ik elke dag zowel meer over mezelf als over de wereld en hoe mooi deze wel niet is.
Hetgeen wat ik nog niet genoemd had en het meest aanwezig is, is het gevoel van genieten. Dit brengt me dan ook meteen bij de 'wauw'. Voor diegene die nog nooit zoiets heeft gedaan als ik nu doe kan zich geen voorstelling maken bij hoe bijzonder het moment is als je beseft dat je helemaal in je eentje aan de andere kant van de wereld zit en uitkijkt op het operahouse in hartje Sydney. Dit was voor mij mijn eerste wauw moment en zal me ook lang bij blijven(daarvoor waren het namelijk met name wow momenten in negatieve zin en slikmomenten). Natuurlijk zijn er na dit moment nog een heleboel wauw momenten geweest en om dit verhaal niet te lang te maken (ook al ben ik jullie dit misschien wel verschuldigd) begin ik nu maar eens bij het begin!

Zaterdag 2 november half 8 was het tijd voor ons (papa, mama, Chantal, Anouk, Akeem, Eva en Milou) om in de auto richting Schiphol te stappen en mij een zetje in de goeie richting(het vliegtuig) te geven. Na een, natuurlijk, slik en jank moment was het tijd om door de douane te gaan en de komende 7 maanden geen voet meer op Nederlandse bodem te zetten. Na twee slapeloze en eetloze vluchten(ja dat is wat een brok in je keel met je doet) kwam ik aan in Sydney. Als een soort kip zonder kop zonder te beseffen wat ik in godsnaam aan het doen(dit was al geweest en kwam later natuurlijk weer) liep ik richting de douane in Sydney. Op weg naar de douane sprak een heel leuk en ook heel zenuwachtig Frans meisje(Julie) me aan en daarmee werd het hele geval al een beetje verlicht. De eerste stappen van onze gestoorde reizen gingen wij samen zetten. Na verwelkomd te worden door de kerstversiering zijn we allebei naar ons eigen hostel gegaan en hebben we later in de middag maar wat dingen geregeld die gedaan moesten worden. Het echte genieten ging morgen maar gebeuren! Aangezien mijn roommates ontzettende stijve truthola's waren ben ik de resterende tijd in Sydney opgetrokken met Julie en later met nog meer Fransen, Duitsers en een Nederlands meisje. Na een week lang wat highlights van Sydney gezien te hebben (onder andere operahouse, harbour bridge, coogee to bondi walk, fishmarket en the harbour) en genoten te hebben van de stranden daar(ferrytochtje naar manly beach en daar bbquen op een klein strand in de buurt met vervolgens Sydney weer zien vanaf het water in het donker was toch wel een hoogtepunt) werd het tijd om m'n spullen te pakken en de nachtbus naar Melbourne te pakken waar ik met Emma zou meeten! Jeej! Na een uur of 8 gewacht te hebben op het station was ze daar dan eindelijk! Na vijf maanden kon ik m'n lieve vriendinnetje weer even lekker knuffelen en konden we gezellig bijkletsen! Na dat kort gedaan te hebben moesten we toch op zoek naar een hostel. Na 1,5 uur lopen met al onze tassen dan eindelijk een goedkope gevonden(ja we hadden idd spierpijn de volgende paar dagen). Na twee dagen eigenlijk niet zo heel veel gedaan te hebben werd het tijd om de camper op te halen om een gave roadtrip langs de great ocean road te maken! En wat je normaal op de foto's ziet, nou zo hebben wij het niet gezien. Helaas hebben we vrijwel de hele trip koud en nat weer gehad. Maar wij stoere chicks lieten ons zeker niet op de kop zitten(geloof trouwens niet dat deze uitspraak helemaal klopt zo) en gingen er gewoon flink tegenaan. Jas aan, capuchon op en we gingen er elke dag weer voor. En gelukkig maar want tot nu toe was dit het gaafste deel van de reis en daarom zal ik even wat hoogtepunten opnoemen: koala's op een meter aftand, wilde kangaroos langs de weg die bijna voor je poseren, wilde kangaroos overal om je campervan heen op de camping, the twelve apostels, wandeling door het regenwoud, wandeling naar waterval, wild kamperen in het midden van de natuur zonder ook maar iemand in de buurt, kangaroos voeren in een wildlifepark en knuffelen met immense herten. Ik geloof dat ik nog wel even door kan gaan maar het was in ieder een super ervaring en ik ben blij dat ik dit met Emma heb mogen doen. Bedankt emmie:) En toen was ik weer alleen na nog nog twee dagen met Emma in Melbourne te zijn geweest en een bezoekje aan het museum te hebben gebracht en het gebied van de rivier en de botanical garden te hebben bezocht.

Op dit moment blijf ik tot vrijdag in Melbourne om nog meer van Melbourne te ontdekken, waarna ik vrijdag weer met de nachtbus naar adelaide ga en vanaf daar met een tour naar de outback vertrek dinsdag. Spannend!

Maar voor nu was het het wel weer en hoop dat jullie wat van het lezen over mijn interessante ervaringen hebben genoten!

Tot snel en liefs!

En onthoud.. No worries! (doe ik ook niet.. Over het algemeen:D)

P.S. Ik probeer de foto's zo snel mogelijk te uploaden!